Montes Tarnovicensis - Tarnowskie Góry

(1772- 1864)

Poczet tarnogórski

Tytularny pan Tarnowskich Gór i 9. wolny pan stanowy Bytomia

Felieton

Jak to z okrągłymi rocznicami zazwyczaj bywa, w Roku Chopinowskim pojawiło się mnóstwo publikacji na temat jednego z największych synów naszego narodu. Używam tutaj tego trącącego myszką terminu dlatego, że chciałbym poruszyć temat, dotychczas pomijany w rozważaniach o Chopinie.

89 lat temu

Przeprowadzony 20 marca 1921 r. plebiscyt górnośląski, który miał zdecydować o tym, czy ziemia ta zostanie przyłączona do Polski, czy też pozostanie w granicach Niemiec, miał wielu bohaterów, których zasługi zostały pieczołowicie udokumentowane. Ale byli na pewno i tacy, których nazwiska nie przeszły do historii. Jednym z nich jest Hanys Noras z Załęża, opisany przez Jana Procnera w korfantowskiej „Polonii” 20 marca 1927 r.

C Z Ę Ś Ć   V I

Na przełomie wieków XVIII i XIX rozpoczynało karierę wielu znanych później górnośląskich przemysłowców.

Gwarowa konspiracja

„My Ślązacy nauczymy się od Was, kochani bracia Polacy z innych dzielnic, ładnie mówić, Wy zaś nauczycie się od nas ładnie pracować” - powiedział w lipcu 1922 r., podczas uroczystości z okazji przyłączenia części Górnego Śląska do Macierzy, ks. prałat Jan Kapica. Mniejsza o pracę. Natomiast to, że Ślązacy nauczyli się pięknie mówić, jest faktem. Mało, że się nauczyli, to jeszcze uczą innych, czego najlepszym przykładem jest prof. Jan Miodek. Czy wkrótce nie dojdzie jednak do sytuacji, że trzeba będzie na powrót Ślązaków gwary uczyć?

Górnośląska szlachta – Wrochemowie Cz. VI

Juliusz był młodszym synem starosty raciborskiego Gottloba von Wrochema. Po skończeniu uniwersytetu w Berlinie wstąpił na ochotnika do wojska. W 1828 r. jednak po uznaniu za całkowitego inwalidę został z wojska zwolniony. Osiadł w Berlinie

Ponad pól wieku temu, podczas gorzkich żalów 22 lutego 1959 roku, ówczesny biskup krakowski Karol Wojtyła poświęcił freski i witraże w uroczo położonym, na stoku Tarnawskiej Góry, kościele. Autorem fresków był tarnogórzanin - Józef Machwitz (1900-1973).

Wystarczył donos sąsiadów, żeby znaleźć się w obozie przesiedleńczym w Lasowicach. W ciągu kilku miesięcy 1945 roku do tego gułagu trafiło prawie 5 tysięcy Niemców i volksdeutschów

Wspomnienie wielkanocne

Na Śląsku małe dzieci, czyli bajtle, skuli Wielkanocy miały dwa razy uciecha - jak dostały zająca i jak go zabijały. Zając był oczywiście z czekolady, a zabijanie oznaczało jego konsumpcję. Na pierwszy ogień zawsze szły uszy.

DETALE ARCHITEKTONICZNE

Zespół pałacowo parkowy powstał w 1829 r. Jego budowę zainicjował książę Adolf Hohenlohe-Ingelfingen Sam pałac wzbogacony został w 1872 r. o dwa skrzydła. Powszechna wiedza obejmuje fakt przejęcia w 1904 r. całego zespołu i okolicznych dóbr przez Hugona hrabiego Henckel von Donnersmarck z siemianowickiej linii rodu oraz ponowną przebudowę pałacu, której dokonał jej architekt Karol Grosser w latach 1905 – 1908. Mimo tego na fasadzie znalazły się wykute w zapisie rzymskim lata 1905 –1906.

Rozmyślania o Górnym Śląsku

Rzadko się zdarza, by życie tak szybko, jak na zamówienie, spełniało życzenia i realizowało podsunięty mu scenariusz.

Przemysł naszego regionu do dziś w głównej mierze opiera się na węglu i stali. W związku z tym wypadałoby znać historię rozwoju tych dwóch gałęzi, ale czy aby na pewno ją znamy?

Historia śląskiego hutnictwa rozpoczyna się w 1365 roku w małej wiosce Kuczów, leżącej w dolinie rzeki Mała Panew. Dzisiaj jest to dzielnica miasta Kalety. Według legendarnych podań to właśnie w tym miejscu rozpalono pierwsze ognisko dymarskie w naszym regionie.

Wybuch II wojny światowej oraz pierwsze 50-lecie po jej zakończeniu okazało się brzemienne w skutkach dla polskiego ruchu brackiego. Wszystkie konfraternie działające na terenie kraju uległy rozwiązaniu w roku 1939. Po 1945 roku, pomimo podejmowanych prób, nie zezwolono na reaktywację tych zasłużonych dla dziejów naszego kraju organizacji.

Po drugiej wojnie światowej przez trzydzieści lat Piekary Śląskie położone były na ziemi tarnogórskiej. Konieczność załatwienia różnych spraw w siedzibie powiatu czy też dojazdu do szkół i zakładów pracy sprawiała, że gród nad Brynicą potrzebował połączeń komunikacyjnych z Tarnowskimi Górami. Z innymi miejscowościami zresztą też.

Ulica Łukasika (obecnie Styczyńskiego) pocztówka z ok. 1914 r.

Widok na kamienice  z przełomu XIX/XX wieku. W najstarszej z 1881r. i później przebudowanej (pierwsza z lewej, obecnie nr 6) wynajmowali na początku XX wieku pokoje uczniowie seminarium auczycielskiego. Mieszkał w niej także znany budowniczy tarnogórski Karl Korbsch.